Aangenaam, Anoniem
"Een paar dagen nadat ik mijn spiraal had laten verwijderen was ik al zwanger. Appeltje eitje dacht ik nog. Dat deze zwangerschap in een miskraam zou eindigen had ik nooit kunnen bedenken. Een miskraam? Dat gebeurt toch bijna nooit?
Oh boy was I wrong... Nooit heb ik geweten dat 1 op de 4 zwangerschappen zal eindigen in een miskraam. Maar hoezo wist ik dat niet? Enerzijds was het mijn eigen gebrek aan research maar anderzijds ook het taboe dat er heerst rondom zwanger worden en miskramen.
Vrouwen praten weinig over miskramen, pas toen ik zelf mijn verhaal ging delen waren er steeds meer vrouwen die vertelde over hun traumatische miskramen. HOEZO doen we allemaal alsof het heel normaal en easy is om kinderen te krijgen terwijl het in werkelijkheid een wonder is om zwanger te worden en een kind te krijgen.
Na veel verdriet, want voor mij was het een traumatische ervaring, niet alleen de teleurstelling maar ook de fysieke pijn van de vreselijke bloederige ravage van een embryo die je lichaam verlaat.
Anyway, ik raakte na een tijd weer zwanger. Ik dacht dat ik mijn portie wel had gehad en ik wist zeker dat deze zwangerschap wel goed zou gaan. Wat brak mijn hart toen ik een paar weken later dit zieltje ook verloor op het toilet van mijn werk. Huh?! Twee keer achter elkaar, wat is er mis met mij? Ik ging op research uit en wat bleek. Twee miskramen is ook heel normaal. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan.
Na miskraam twee was ik binnen no-time weer zwanger. Zwangerschap nummer 3. Dit keer geen grote zwangerschapsaankondiging maar een telefoontje of een appje naar vrienden en familie want tsja…ik was er niet zeker van dat het deze keer wel goed zou gaan. Het duurde een tijd voordat ik echt van de zwangerschap kon genieten.
De eerste maanden leefde ik van echo naar echo. Bij elke echo weer bang dat ik slecht nieuws zou krijgen. Maar elke maand ging de onzekerheid meer naar de achtergrond en kwam er blijheid voor terug. En goed nieuws! Inmiddels heb ik een prachtige dochter van 10 maanden!"