Aangenaam, Raquel van de Put
Raquel van de Put komt aanvliegen op haar fiets. “Ik heb het druk met de gemeenteraadsverkiezingen, we hadden oudergesprekken en ik wilde jullie ook graag spreken dus we hadden een oppas geregeld vanavond. Die was dat alleen vergeten. Dus nu is mijn man alleen naar het oudergesprek. Dat kan dus ook!”, lacht ze.
Google stalking leverde weinig op. “Dat klopt inderdaad,” zegt Raquel, die op nummer twee staat voor het CDA. “Drie jaar geleden ben ik verdwenen op social media. Ik wil eigenaar zijn van wat ik deel.”
Raquel is getrouwd, heeft vier kinderen en was docent Nederlands op het Valuascollege. “Mijn man is arts dus ik trok altijd aan het kortste eind. Hij kon niet zomaar weg op het werk, ik wel maar dat begon me op een gegeven moment op te breken. Tien dagen na de geboorte van onze derde, moest zij opgenomen worden in het ziekenhuis. We zaten daar op bed en ik weet nog dat we tegen elkaar zeiden: ‘wat zijn we aan het doen, joh?’ Toen ben ik gestopt met werken.”
“Het werd rustig in het gezin. Hij kon werken zonder druk of schuldgevoel en ik was thuis met de kinderen. Ik wilde dat zelf, ik koos voor het gezin en om een andere rol te vervullen in het leven van mijn kinderen.” Raquel is Utrechtse, haar man uit Brabant en ze verhuisden zeven jaar geleden voor het werk van haar man naar Venlo. “Pas toen ik was gestopt met werken kon ik de stad zien, leerde ik Venlo kennen. Ik waardeerde ineens veel meer wat ik had. Venlo is zo’n vette stad waar veel kansen liggen. Je ziet het aan al die mensen die terugkeren, want hier is het gewoon fijn. Dat zegt veel over een stad en is bijzonder, in andere steden zie je dat niet.”
Raquel’s politieke carrière begon met een artikel in de krant. “Ik wond me op over een columnist. Ik ben een denker, ben bezig met de ‘waarom’. Maar goed, ik dacht, wat jij kan, kan ik ook. Maar goed, dan moet je wel, met je grote mond. Toen heb ik me aangemeld bij het CDA. Hun programmapunten sprak me aan. Ik vind redmeesterschap erg belangrijk. Zorgdragen voor wat je hebt want de wereld is niet van jou. Daarnaast vind ik het fijn dat het een middenpartij is. Er staan hoogopgeleiden op de kieslijst maar ook een slager, docent en een vrouw die getrouwd is met een vrouw. Wat mij betreft een afspiegeling van de samenleving.”
Al gauw werd Raquel gevraagd of ze zich verkiesbaar wilde stellen. “Ik ben een aanpakker, maar besefte ook meteen dat ik niet ‘van hier’ was. Maar toch paste ik op hun profiel, ‘we missen vrouwen’. Ik heb erover nagedacht, ben mee gaan draaien met de fractie, ging me inlezen in de dossiers, woonde raadsvergaderingen bij. Uiteraard heb ik getwijfeld, want ik hield van mijn anonieme leventje. Maar ik heb twee dochters en als ik dan naar hen kijk dan besef ik me dat zij rolmodellen nodig hebben. Het is echt belangrijk om in deze tijd het goede voorbeeld te krijgen.”
“Ik was ook moeilijk te overtuigen, zag te weinig voorbeelden. Het zijn toch altijd mannen, meestal van in de 50. Ik merk ook dat mannen moeite hebben om vrouwen uit te laten praten. Ik praat inmiddels over de mannen heen, en krijg dan te horen dat ik veel praat,”, lacht ze. “Maar heb jij nu echt niet door dat jij continu door mij heen praat, vraag ik ze dan. Ik markeer het nu, zit letterlijk te turven en zeg er dan wat van. Dan ben ik maar bitchy. Die mannen kunnen het wel bedacht hebben maar wij hebben ook wat in onze mars.”
“Wij vrouwen staan al naast elkaar, doordrongen van het feit dat we ze nodig hebben. Laatst sprak ik een Zweedse man die met zijn Hongaarse vrouw in Venlo woont. Het viel hem op dat zoveel vrouwen parttime werken in Nederland. Hij vroeg zich af hoe dat dan geregeld was als een relatie over ging. Hij wilde daar graag over verder praten. Dat vind ik een ‘act of love’, een man die begaan is met het lot van zijn partner, in goede en slechte tijden. Ik denk dat we mannen bereiken via andere mannen. Zij hebben ook rolmodellen nodig.”
“Het gaat in een gemeenteraad om bepaalde eigenschappen van de mensen die er zitten. Mensen die sociaal-emotioneel betrokken zijn, communicatief vaardig en invoelend en empatisch. Als ik verkozen wordt, dan wil ik niet de enige vrouw zijn. Ook al stem je niet op het CDA, stem dan op een vrouw.”